Bericht uit Mataram

Hey iedereen,

vervolg op vorige verhaal:

De dag erna gingen we Jakarta in met de driver. Eerst bezochten we "Sunda Kelapa" (het oude Batavia). Hier was nog een oude wachttoren gebouwd in de 19de eeuw. We konden deze toren beklimmen en we hadden een allemachtig prachtig uitzicht. De trap naar boven was wel een beetje spannend, het was wel hardhout, maar het leek alsof het hout sinds de bouw niet was gerenoveerd...

Hiernaast was de Pasar Ikan. Helaas was het al na 11 uur toen we daar aankwamen, dus de markt was al dicht. We gingen nog naar het maritiem museum. Ze hadden daar mooie miniatuurschepen + veel info over de historie. Helaas was het wel een donkere boel daar. Volgens de driver werd het gebouw vroeger gebruikt als prison, met de bijbehorende onprettige behandeling van die tijd van de prisoners. We bleven hier dus niet al te lang vertoeven.

Hierna gingen we naar de haven. Echt gaaf! Er was allerlei activiteit en containers en auto's vlogen door de lucht (via een kraan). Vooral de houten zeewaardige schepen waren erg indrukwekkend.

Toen door naar Monas. Er zijn de laatste tijd erg veel demonstraties in Jakarta en in Indonesia in het algemeen. Daarom was het goed luisteren naar de radio of er toevallig geen demonstratie gaande was. Monas is het Nationaal Monument en als er wordt gedemonstreerd is het meestal bij Monas of bij een ander overheidsgebouw. Eenmaal aangekomen viel het niet tegen. Erg indrukwekkend. Vooral dat de bouw ervan grotendeels door andere landen zoals Frankrijk is betaald (sponsor) is een mooi gebaar. Uiteraard zijn we ook "on top" geweest. Mooi uitzicht! Ondanks de smog konden we de skyline van Jakarta bewonderen. Interessant: naast Monas staan dus een kathedraal, kerk en moskee. De laatste tijd is er een enorme toestroom van Arabieren in Indonesia. Deze mannen trouwen vervolgens met een Indonesische (via een contract) en na een jaar ofzo scheiden ze en komt de volgende arabier. Zo kunnen ze in Indonesia blijven. Mede hierdoor bloeit de Islam enorm op. Dit is ook goed te zien. Hoewel we af en toe toch een kerkje tegenkwamen zijn er enorm veel Moskeeen in aanbouw of al gebouwd. Bij ieder tankstation is wel een Musholla (gebedsruimte).


De volgende dag gingen we naar Bogor. Hier werd Raoul een beetje wagenziek. Oorzaak was hoogstwaarschijnlijk een combinatie van de airco (die volgens Raoul op -20C staat) en het slechte wegdek (we zijn aan enorme G-krachten blootgesteld). On the way to Bogor gingen naar een heuvel iets verderop. Hier was door de Nederlanders een enorme theeplantage aangelegd die nog steeds in gebruik is. Nu in bezit van Portugezen. Erg gaaf, vrouwen waren hard aan het werk met theeblaadjes plukken en het uitzicht was fenomenaal. Vervolgens hobbelden we door naar Bogor waar we ook nog hertjes hebben gevoerd bij het Bogor palace. Toen gelunched bij een van de vele zitplekjes in Bogor. Heerlijk rustig en schitterende bomen van overal op de wereld. We hebben daar nog even lekker met z'n 2en gewandeld. Gelukkig waren er nog wat broodkruimels over van het hertjes voeren, zodat we de weg terug konden vinden, haha.

De laatste dag in het weeshuis hebben we uitgebreid afscheid genomen. Helaas waren Sally en Ronald (de beheerders/eigenaren, zijn tevens getrouwd) niet aanwezig. De vader van Ronald (opa) is ziek en ligt al enige tijd in het ziekenhuis. Hij wil niet eten/drinken en geen medicijnen innemen als Sally er niet bij is. Ronald werkt gewoon en was ook veel bij zijn vader. De jongelui waren er wel allemaal. De driver bracht ons netjes naar het vliegveld naar de goede terminal en gate. Dit ging allemaal voorspoedig.

Helaas was de vlucht van Jakarata naar Mataram (Lombok) met een tussenlanding in Surabaya. Een beetje verwarrend, omdat de info op de beeldschermen vaak niet actueel was of helemaal niet visueel was. Veel rondvragen dus. Het toestel had namelijk ook nog 40 minuten vertraging. Ze riepen alleen in het Indonesisch om, dus het was goed opletten. De transit (overstap) was nog even paniek. Bleek dat er bepaalde pasjes waren uitgedeeld voor de overstap (wisten wij niet) + Anne-Marie was haar boarding ticket kwijt... We konden namelijk niet in het vliegtuig blijven zitten en moesten 20 minuten wachten at the airport. Gelukkig zijn ze niet zo moeilijk in Indonesia, dus mochten we gewoon weer aan boord komen. (we hadden overigens de online-tickets bij de hand, dus was sowieso wel gelukt).
We kregen een uitgebreide lunch bestaande uit een pakje water en een kaal bruin bolletje. Dit gelukkig wel bij beide vluchten. We hadden van te voren al contact gehad met Han (de gids van Lou en Jane bij een vorige reis). Die stond ons netjes op te wachten. Wel een beetje sneu, want hij had de aankomsttijd verkeerd begrepen + er was vertraging, dus hij stond er nogal lang te wachten. Zijn zoon en een driver waren ook mee. Zeer amicabele man! Ik vroeg nog hoeveel het ophalen kostte, maar dit was gratis. We gaan nog wel enkele tripjes met hem maken, dus dan geven we hem wel iets extra's. In Jakarta hadden we al een hotel geboekt, dit was zo'n 15 minuutjes van the airport, dus we waren er zo. Eenmaal aangekomen bleek dat er nog niet was betaald. Dit vonden we erg vreemd, omdat Anne-Marie met haar creditcard de reservering had geboekt. Dit bleek dus inderdaad letterlijk een reservering te zijn geweest. De betaling moesten we dus alsnog doen. Geen probleem (Ali B). Na de overheerlijke broodjes hadden we toch wel een beetje honger. We hadden immers alleen ontbeten (in Jakarta). Er waren geen restaurantjes in de buurt open (het was iets van 23:00 uur. Dus namen we de taxi naar het centrum van Mataram. We zijn toen lekker naar de Mac geweest! Is daar 24/7 open. Allebei een medium bigmacmenu. Kostte iets van 5 euro 60. Toen op het gemakje weer terug naar het hotelletje. De kamer is erg netjes voor de prijs. Per persoon per nacht betalen we 8 euro. We hebben een groot balkon en een "echte" douche. Wat wel een beetje raar is dat de badkamer bij het plafond naar buiten toe open is (zonder hor). Wel wat muggen dus. Hier hebben we voor het eerst de klamboe gebruik in de hotelkamer. (met dank aan Amanda en Marvin).

Nu zitten we dus weer in de Mac. Nee niet om te eten, maar hier kan je dus gratis internetten. (ja, we blijven Zeeuwen he). We hebben in een gezellig cafetje lekker gelunched. Anne-Marie had een tuna sandwich + 2 heerlijke verse juices en Raoul shrimp fingers + cola en een Bintang biertje (de eerste van de vakantie, was genieten!)

Hehe, nu stop ik even met typen. M'n RSI gaat toch een beetje opspelen nu (Raoul)

Groetjes,

Raoul en Anne-Marie