Hotpot

Vervolg 6 september
We hebben inmiddels twee binnenlandse vluchten gemaakt met Air China. Bevalt erg goed. Het is betaalbaar en de medewerkers kunnen goed Engels. Ook de vliegtuigen zijn erg netjes en het eten lekker. Wel hebben we twee keer vertraging gehad. Gelukkig niet erg lang. Bij de eerste vlucht 45 minuten en bij de tweede vlucht 30 minuten.

Vanaf het vliegveld zijn we met de bus naar het centrum van Chengdu gereden. Daarna met de metro richting het hostel. Vanaf het metrostation ongeveer een kilometer gelopen naar het hostel. Helaas had de Lonely planet een onvolledige plattegrond met onduidelijke route beschrijving. Gelukkig zijn de Chinezen erg hulpvaardig. We zaten al snel op de goede weg. Ook grappig was dat een Chinese man bij het aanspreken al direct een richting op wees nog voordat Raoul onze bestemming kon vertellen. Ook na de uitleg bleef hij die kant op wijzen. We vermoedden dat de mensen in die wijk vaker door backpakkers worden aangesproken. Die man had uiteraard gelijk. Binnen minuutje of 10 waren we bij het Hostel.

Opvallend is dat Raoul hier constant voor een Chinees wordt aangezien. Dit gaat dan als volgt:
- hij wordt in het Chinees aangesproken door mensen op straat;
- als Raoul of Anne-Marie iets in het Engels vraagt dan volgt vaak het antwoord in het Chinees richting Raoul;
- als Raoul aangeeft geen Chinees te spreken, dan wordt het vervolgens in het Chinees opgeschreven en aan Raoul voorgelegd;
- hierna wordt er in het Engels gereageerd of wordt er iemand bijgehaald of gebeld die de Engelse taal machtig is. Soms kunnen de mensen wel Engels lezen, maar moeilijk verstaan. Of we communiceren met handen en voeten.

Kennelijk heeft Raoul een universeel Aziatisch uiterlijk, want in de landen die hij daar heeft aangedaan (China, Thailand en Indonesia) wordt hij aangezien als een landgenoot. Met als markant detail dat de mensen in Indonesia herkennen dat Raoul van Java komt.

We zijn als koppel dus best een bezienswaardigheid. Gemengde koppels zien we hier niet. Mensen kijken vaak eerst ongegeneerd uitgebreid naar Anne-Marie en daarna uitgebreid naar Raoul.

De mensen hier zijn er in allerlei verschillende soorten en maten. Van heel licht tot heel donker, klein, groot en dik of dun. Qua lengte zijn de mensen van Raoul zijn leeftijd en ouder, gemiddeld net zo lang of kleiner. De jongere generatie mannen is gemiddeld zo'n 1.80m en soms zelfs langer.

7 september
We hebben vandaag fietsen gehuurd. Qua verkeersdrukte is het hier ongeveer vergelijkbaar met Beijing. Op sommige punten heel druk en soms geen mens op straat. Er rijden in China auto's, elektrische scooters en fietsen. Vooral de electrische scooters wurmen zich al zigzaggend door de straten. Best opletten want je hoort ze niet aankomen. De mensen claxoneren pas als ze vlak achter je rijden dat je opzij moet. Je went er snel aan.
Wij dus fietsen naar het Renminpark. Ook wel het People's Park genoemd. Heel gezellig. Een park waar je niet naartoe gaat voor de rust, maar juist voor de entertainment. Dat is er volop! We werden verwelkomd door drie blaasorkestjes met zang en dans. Beetje gek dat ze vlak naast elkaar zaten, want zo hoorde je dus alle muziek en zang door elkaar. Allemaal in het Chinees gezongen uiteraard, maar ze spelen een mix van jazz, wals en Chinees traditioneel. Overal staat veel publiek te genieten van de show. Ook waren er diverse karaokestands waar afhankelijk van de zangkwaliteiten van de persoon met de microfoon veel of geen publiek stond.... Je kon er roeibootjes huren of een potje badmintonnen. Erg gaaf om te zien was een meester met leerling die met een grote kwast met water aan het kalligraferen waren. Heel mooi hoe ze met precisie de mooiste tekens schrijven.
Uiteraard waren er ook diverse eettentjes. Heel populair waren de versgegrilde satétjes. Dat konden we uiteraard niet aan ons voorbij laten gaan, want het zag er heerlijk uit en zo rook het ook! Voor maar 10 yuan kreeg je drie satétjes (Hollands formaat, dus groot). Daar gingen we even voor zitten. Ze smaakten heerlijk. Raoul heeft er later nog eentje gehaald :-)
Anne-Marie kwam ook aan haar trekken. Er werd daar met een mix van honing en caramel de mooiste vormen gemaakt o.a. van dieren. Dit werd dan eerst uitgehard en vervolgens op een stokje gezet. Lekker!
In het park waren gelukkig ook rustigere gedeelten zonder harde muziek. Daar vonden we diverse theehuizen. Lekker een bak thee. Raoul had dragonthee en Anne-Marie had een groene jasmijnthee. Smaakte erg goed.
Naar wens kan je daar je oren laten schoonmaken. Er lopen daar diverse mannen rond met een heel arsenaal aan materiaal en propjes katoen. Een paar bezoekers lieten dit doen, maar aan hun gezichtsuitdrukkingen te zien was het geen "oorstrelende" aangelegenheid. Ook schijnt het dat ze die katoenproppen hergebruiken. Wij hebben dit aan ons voorbij laten gaan. Die man bood overigens ook andere diensten aan zoals massages (op het terras).

8 september
Vandaag hebben we het Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding bezocht. Vroeg eruit, want de panda's schijnen 's ochtends vroeg het actiefst te zijn. Het was die dag snikheet. Het doel was om er te zijn wanneer de panda's werden gevoerd, dus rond 9:30 uur. Na een flinke rit met de bus en een behoorlijke wandeling door het qua oppervlakte erg grote park waren we op de minuut nauwkeurig bij het buitenverblijf van de reuzenpanda. Hele mooie beesten! Ze hebben iets schattigs, omdat bij iedere beweging het publiek de nodige ooo poh's en aaaaah's roept, maar ook iets gevaarlijks omdat het bovenal beren zijn. Een (etende) volwassen panda is eigenlijk heel lui. Hij/zij gaat zitten bij de stapel bamboe die door de verzorgers is neergelegd en eet op het gemakje de stapel op. Af en toe wordt zelfs het rechtop zitten te zwaar zodat de panda zich lekker op z'n zij of rug laat vallen om vervolgens de bamboe verder op te eten.
Gelukkig zijn de jongere panda's een stuk actiever. Die lopen en klimmen er op los. Heel komisch om te zien. Een volwassen panda had op een gegeven moment het idee om in een boompje te klimmen. Om precies te zijn een zijtak. Helaas voor deze panda was de tak niet berekend op dat gewicht en we zagen precies gebeuren dat terwijl de panda langzaam maar zeker steeds verder klom de tak steeds meer door boog. En ja hoor, een enorme krak en de panda viel een paar meter naar beneden en rolde daarna nog een stuk door. Na even beduusd te liggen stond de panda gelukkig weer op. Maar er was kennelijk ook iets in de panda geknapt, want opeens ging die rennen en wild doen! Sterke beesten!
Toen de verzorgers eten kwamen brengen lieten ze de grote panda's eerst naar een andere ruimte gaan, de kleintjes mochten blijven. Het zal dan toch te gevaarlijk zijn om dicht bij die groten rond te hangen met een berg lekkere bamboe.
In het pandapark hebben we ook babypanda's gezien. Wel vanachter glas. Ze hadden al een zwart witte vacht maar de oogjes waren nog gesloten. Dat betekent dat ze maar enkele weken oud zijn.
Verderop in het park waren de rode panda's. Deze zijn een stuk kleiner en zitten vooral hoog in bomen. Er was een bos waar deze rode panda's verbleven. We hebben ze goed kunnen zien.
's Avonds hebben we in een hotpot restaurant gegeten. Tot dat moment had Raoul nog niet pittig genoeg kunnen eten. Ondanks verwoede pogingen door steeds het pittigste te bestellen wat ze hadden. Nou, zoals de naam al zegt had Raoul eindelijk zijn zin. Het principe van hotpot is een forse ronde of vierkante diepe bak met daaronder een groot gaspit. In deze bak zit een mix van olie, chillies, rode pepers en nog meer voor ons onbekende ingrediënten. De mix is zo samengesteld dat het niet spettert en wordt heel heet verwarmd totdat het zachtjes pruttelt. Je kan vervolgens uit een heel scala aan rauw vlees, vis en groenten kiezen. We hadden scampi's, dunne lapjes rundvlees, bamboe en nog meer groenten. Dit laat je dan zachtjes vallen in de hotpot en lekker laten garen. Hierna moet je het er uit vissen met de stokjes. In het midden zat trouwens een bak met niet pittige olie voor de niet-pittig eters. Het was verrukkelijk!

9 september
We hebben vandaag weer fietsen gehuurd. Het was erg warm dus een lekker briesje door het fietsen was meer dan welkom. We waren lekker op dreef en hebben circa 14km gefietst. Hiermee hebben we de huur van de fietsen er wel uit gehaald (kosten € 2,52 voor twee fietsen voor 24 uur). De fiets bracht ons naar de WuHou temple. Een eeuwenoud complex met oude beelden en mooie gebouwen. Ook waren er mooie tuinen o.a. met veel bonsai boompjes.
Een fenomeen wat we veel zagen bij Chinese mannen van 50+ was dat zodra het warm werd het t-shirt omhoog werd gerold om de buik af te koelen. Hierdoor werden we dus af en toe getrakteerd op een bruine bolus! In andere gevallen was afkoeling van enkel de buik niet afdoende, zodat het hele t-shirt uitging. Dit fenomeen zagen we overal. Op straat, maar ook in restaurants..
Hierna zijn we naar de theemarkt gefietst. We kwamen onderweg door een wijk met winkeltjes enkel met leger spullen. Raoul wilde daar graag even kijken dus hup wij bij een paar zaakjes naar binnen. Ze verkochten daar allerlei uniformen met bijbehorend baret of pet, schoeisel, jassen, riemen, allerlei velddrinkflessen en prullaria. In een enkele zaak werden ook gummiknuppels verkocht. De kisten die Raoul zocht hadden ze helaas niet.
Daarna kwamen we door een wijk sprekend Indonesia. Zo hadden we het nog niet eerder gezien. Heel veel koopwaar en handeltjes buiten en half op straat. Ook de nodige scooter- en autoreparateurs en dergelijke waren daar te vinden. Zo kwamen we uiteindelijk bij een markt terecht. Een drukte van jewelste. Hier zijn we maar kort geweest, want ze verkochten daar (van)alles behalve thee.


10 september
Het was weer tijd om te vertrekken. We zijn met Chengdu airlines naar Lijiang gevlogen. De vlucht ging voorspoedig, geen problemen of vertraging. De stad Lijiang bestaat uit een oud deel en een nieuwe deel. Het oude deel is UNESCO erfgoed. Aangezien ons hotel zich in het oude gedeelte bevindt, wat autovrij is, en het een wirwar van straatjes en steegjes zou zijn, hebben we vooraf geregeld dat ze ons komen ophalen vanaf het airport. Gelukkig maar, want de chauffeur loodste ons op zo kort mogelijke afstand van het hotel, zodat we maar een klein stukje hoefden te lopen. Het hotel heet Time Theme Inn. Ons onderkomen is schitterend. Het bevindt zich op ongeveer 10 minuten wandelen van het oude centrum in een klein hofje. Mooie grote kamer. Erg netjes en schoon.
Nadat we ons hadden gesetteld en waren bijgekomen van de reis zijn we naar het oude centrum gewandeld. We waanden ons opeens in een oud Chinees dorp. Veel houten gebouwen, mooi stenen pad en bruggetjes. Er zijn allerlei soorten winkeltjes met bijzondere en mooie stenen, trommels, kruiden en uiteraard heel veel eettentjes van klein tot groot. Af en toe zijn er grote overdekte ruimtes met zit gelegenheden en eetkraampjes waar het eten vers wordt bereid. Heel erg gezellig. Na wat te hebben rondgelopen zijn we neergestreken op een mooi terras aan het water. Er speelde een bandje. Nadat we de drankenkaart onder ogen kregen schrokken we even van de prijs... Nog duurder dan in Holland! Maar goed we zaten er al en één drankje p.p. kon er wel af. Ze hadden voor Raoul zelf gebrouwen donker bier en voor Anne-Marie een verse pomelo honingsap. Het smaakte ons weer erg goed.
Het was ergens in de middag en her en der liepen wat toeristen rond. 's Avonds was het een ander verhaal. Kennelijk was ook hier het gros van de toeristen overdag op excursie. Het centrum liep helemaal vol met de nodige entertainment in de restaurants, zoals danseressen, bandjes, discomuziek.. Dat werd ons toch iets te gek. Gelukkig is het maar een klein gedeelte van de stad waar het zo is. In het overgrote deel is het rustig vertoeven. Zo is er voor elk wat wils. Ook ons hotel bevindt zich in het rustige gedeelte ver buiten het feestgedruis.