Motorcycle ride

Vrijdag 2 oktober 2015:

Vandaag gaan we naar het Tasikoki Animal Rescue Center in Bitung. Dit is een van de centrums van Stichting Masarang. Raoul is 20 jaar geleden naar het centrum in Kalimantan op het eiland Borneo geweest. De Nederlander Willie Smits heeft al de centrums opgezet. Zoals de naam al zegt is dit centrum primair bedoelt om beschermde dieren te redden van smokkelaars. Ze werken samen met de politie. Als er ergens een vermoeden is van illegale handel, dan gaat de politie ernaartoe en gaan zij mee. De dieren gaan dan naar zo'n centrum. De haven van Bitung is een soort distributiecentrum voor gevangen wild leven uit o.a. Papua. Vooral vogels, maar ook apen en schildpadden worden illegaal verhandeld. We worden door iemand van het centrum in vloeiend Engels wegwijs gemaakt in het doel en de missie van Tasikoko. Ook krijgen we een rondleiding langs de verblijven van vogels, de beren (sun bears) en orang oetangs. Al deze dieren zijn geconfisqueerd van illegale handelaars. Ze worden door hen onder zeer slechte omstandigheden vervoerd en de meeste dieren redden het vervoer niet eens. Van sommige dieren worden zelfs de ouders vermoord, omdat ze anders de kleintjes niet mee kunnen nemen.
Dan weer terug naar het hotel. 's Avonds gaan we met het lokale vervoer (de kleine blauwe busjes) naar het centrum. We komen terecht bij een Chinese stijl restaurant. Erg lekker! Daarna doen we verderop nog een drankje en kunnen we tot onze verbazing "Hollandse bitterballen" bestellen. We zijn erg nieuwsgierig en bestellen uiteraard. De bitterballen zijn wel vers gemaakt, maar qua smaak heeft het weinig weg van een echte bitterbal. Je krijgt er tomatenketchup en sambal bij + bestek :-) Toen weer met de blauwe bus terug. In eerste instantie vroegen ze veelsteveel. Na wat onderhandelen waren we het eens over de prijs. Maar nu nog de locatie... ze reden ons naar hotel Central dat slechts 5 minuten rijden was. We legden uit dat dit het verkeerde hotel is en dat ze door moesten rijden. Na enig protest reden ze door. Totdat we bij een rotonde kwamen. De bijrijdster hield ons opeens een bord voor met daarop waarschijnlijk de wijk waar zij in (mogen) rijden. Deze bus rijdt niet naar rechts (de wijk die wij moeten hebben), maar enkel naar links. Ze/we worden een beetje boos en we komen er dus niet uit, dus stappen we maar uit. We boden nog een deel van het bedrag aan, maar dat wilden ze niet hebben. Gelukkig waren we al bijna bij het hotel, dus het was maar een klein stukje lopen. Onderweg kwamen we een apotheek tegen waar Raoul medicijnen krijgt tegen het hoesten en de keelpijn. Het is een zeer nette apotheek en de apotheker is erg kundig. Gelukkig spreekt de apotheker vloeiend Engels. Hij legt ook uit dat de dokter om 22:00 uur naar huis is gegaan (het is nu ongeveer 22:20 uur) en we kunnen ook morgen terugkomen. We besluiten om de medicijnen in te nemen en morgen te kijken hoe het gaat.


Zaterdag 3 oktober 2015:

Vandaag trekken we weer verder. We worden door een taxi opgepikt en hij brengt ons naar de bus terminal van Manado. Van daaruit gaan we met de public bus naar Tomohon. Dit is toch even een ander soort bus dan die wij eerder hebben gehad. Het is propvol en de baggage moet gewoon op de stoelen. In totaal bezetten we daarom 8 stoelen. Er is geen airconditioning, maar er zijn hele kleine raampjes die open kunnen. Gelukkig duurt het niet lang voordat de bus begint te rijden. We zagen geen ticketverkoop dus zijn gewoon ingestapt. Onderweg in de middle of nowhere stopt de buschauffeur opeens. Al snel wordt duidelijk dat hij naast chauffeur ook de betalingen regelt en iedereen moet dus geld neerleggen. De kosten vallen reuze mee. Na ongeveer een uurtje komen we aan in Tomohon op de busterminal. Van daaruit gaan we weer met een kleine blauwe bus naar het Mountain View Resort & Spa. Het wordt gerund door een Duits stel en ziet er leuk uit. Een stuk of 12 huisjes en vanuit het restaurant een mooi uitzicht.


Zondag 4 oktober 2015:

Vandaag gaan we met z'n vieren op de motorcycle op pad en de dames gaan achterop. We rijden eerst naar het Danau(meer) Linow (vulkanisch meer) Het water van dit meer verkleurt in het licht. We vinden een pad naar beneden en komen tot aan de rand van het meer. Daar breekt Maarten een kokosnoot open met een rots, zodat we kunnen genieten van een slokje kokosmelk en een stuk kokos. Lekker vers! Verderop zien we aan de ene kant een restaurantje en aan de andere kant enkele rookpluimen. We besluiten om te gaan kijken bij het restaurant. We kunnen daar uitgebreid zitten en bestellen wat lekkers: pisang goreng met chocolade, pisang goreng met kaas en twee vruchtensalades. Heerlijk, maar enorme porties... we hebben hier een mooi uitzicht over het meer en we zien een soort strand van gele zwavelsteen. De rookpluimen verderop hebben onze aandacht al getrokken en nu gaan we dus op zoek naar een weg daarnaartoe. Na lang zoeken komen we eindelijk aan bij een pad naar de rookpluimen. Het is een lastig pad met veel losse stenen en smalle doorgangen. Op de motorcycle vinden we onze weg. We komen op een mooi punt uit dat we al zagen vanuit het restaurant. De vulkaan is hier actief. Het water en de modder in de poeltjes borrelt en we ruiken de zwavel om ons heen. Iets verderop vinden we de grote rookpluimen. Het blijkt dat hier het stoom uit de grond spuit. Erg bijzonder landschap en een aparte gewaarwording! We krijgen er een rondleiding van een local. Een zeer vriendelijke man die ook waarschuwt voor gevaarlijke plekken waar de grond weg kan zakken. Hij leeft er heel simpel en leeft van het land. We geven hem wat geld voor de moeite.
Hierna rijden we door naar Danau Tondano. Dit meer ligt op 600 meter hoogte en is 4278 ha groot en is grootste meer van Noord-Sulawesi. We vinden een mooi restaurant aan het water. Volledig van hout op palen. Om en naast het restaurant worden goudvissen en andere vissen gekweekt die je daar dus supervers kan eten. We hebben nog geen trek dus doen enkel een drankje en genieten van het uitzicht. Daarna weer op het gemakje terug. Het laatste stuk rijden we door de schemer. Gelukkig zijn hier geen onverwachte gaten in de weg, zodat we weer veilig terugkomen.