De Negev woestijn en de Dode Zee

Zondag 29 juli 2018
Omdat onze vlucht de volgende ochtend al om 6:15 uur vertrekt hebben we een nachtje in het Citizen hotel geboekt. Dat ligt direct naast Schiphol. Binnen 10 minuutjes lopen sta je er al. Erg handig!

Maandag 30 juli 2018
We vliegen met Transavia en hebben een directe vlucht op vliegveld Ben Gurion (Tel Aviv). Het is erg druk op Schiphol, maar gelukkig hebben we alle tijd. Omdat ze alle vluchten van Transavia hebben samengevoegd bij dezelfde incheckbalie moeten wij na het inchecken van de bagage nog een heel stuk lopen. Na de standaard controles mogen we het vliegtuig in. Het is zo goed als volgeboekt. De vliegreis verloopt voorspoedig en na 4,5 uur vliegen (+ 1 uur extra door het tijdsverschil) komen we rond 11:45 uur aan in Israel. Eenmaal bij de douane krijgen we een heel vragenvuur op ons af geschoten. Waar ga je naartoe, waarom ben je hier, ken je hier iemand, wat ga je hier doen, wat voor werk doe je... enz. Het ging redelijk goed totdat Raoul zei dat hij hier een neef heeft wonen. Toen gingen de wenkbrauwen toch even omhoog. We krijgen uiteindelijk een visum, maar het ging niet echt van harte. Het duurt niet lang voor de bagage er is en dan lopen we door naar de ontvangsthal. We hebben vooraf bij iemand een simkaart gekocht die hij dan persoonlijk komt afgeven en installeren. Het is dus best even spannend of die persoon komt opdagen. Gelukkig vinden we hem en installeert hij het simkaartje netjes. We hebben nu een Israelisch nummer en internet. Erg handig!
Daarna op zoek naar autoverhuurbedrijf Hertz. We moeten de straat oversteken en daar is het al. Aan de balie wordt nog geprobeerd om een extra verzekering aan te smeren maar daar hebben we geen behoefte aan. We krijgen een hele nette auto. Een automaat dus dat is lekker makkelijk. Er zit ook een extra toegangscode op die je handmatig moet invoeren voordat de auto wil starten. Vooraf heeft Raoul op de Garmin een kaart van Israel geinstalleerd, maar die konden we vooraf niet testen. Nadat de gps is gevonden werkt het gelukkig. Google maps gebruiken we even als achtervang maar die geeft dezelfde route aan. Voordat we vertrekken kopen we nog water en eten voor onderweg. De wegen zijn erg netjes en het is niet heel druk op de weg. Op de snelweg mag je maar 110 km/uur, maar de gemiddelde automobilist rijdt wel iets harder. We hebben een tent geboekt bij Silent Arrow in Mitzpe Ramon. Dit ligt in de Negev woestijn. In ruim 2,5 uur rijden komen we aan op onze bestemming. Het is een soort tentenkamp met minimale voorzieningen. In je tent is 1 lampje en verder zijn er douches met warm water en een gezamelijke keuken. We worden hartelijk begroet en voelen ons gelijk thuis.
Na even gerust te hebben gaan we naar de stad Mitzpe Ramon. Een kleine stad waar zo'n 5000 mensen wonen. We zien bijna niemand op straat of op de weg. In de supermarkt is er wel veel leven. Ze hebben er bijna alles. Zelfs grote zalmen en grote stukken Angus beef. Opvallend is dat de traditionelere Joden echt op zichzelf zijn. Er kan hoogstens een knikje vanaf. De gemiddelde Israelier is wel vriendelijk en kan ook goed Engels.
's Avonds eten we bij Hakatze. Toevallig komen we hier een van de medewerkers van Silent Arrow tegen. Een goed teken dus. Ons eerste echte Israelische maaltijd hebben we hier. Een bord vol heerlijk gekruide humus met een gekookt ei erop en een rijstschotel met gemarineerde kip met koriander. Als bijgerecht krijgen we een koolsalade.
Na het eten gaan we alvast kijken bij de Makhtesh Ramon (zie de volgende dag) vanaf het uitzichtpunt. Er is een enkele toerist en vele Joodse families.
's avonds vroeg naar bed, want het was een lange dag. Later in de avond hoorden we een aantal keer straaljagers overgaan. Het leek net of het aan het donderen was. Ook hoorden we enorme knallen. Later hoorden we dat er in de buurt een millitair oefenterrein is.

Dinsdag 31 juli 2018
Na het ontbijt vertrekken we voor een jeeptocht door de Makhtesh Ramon. Dit is een door erosie ontstane vallei van 40km lang en tussen de 2 en 10km breed. Het is een zeer ruig terrein waar 4x4 noodzakelijk is. We delen de jeep met 2 Duitse meiden, 2 Amerikanen en 2 lokale Israeliers. Een gezellig clubje. Na een korte rit stoppen we onder een brug/viaduct. De gids legt hier uit dat er een paar keer per jaar flashfloods zijn. Het regent hier niet vaak, maar wanneer het in de Makhtesh Ramon regent in combinatie met de droge grond die het water niet zo snel kan opnemen, dan ontstaan er dus flashfloods. Dit kan erg gevaarlijk zijn door de sterke stroming en omdat het heel snel kan ontstaan. 2 maanden terug in een ander gebied waren er daardoor zelfs mensen overleden. Het vele water verandert het landschap iedere keer en vaak komen er dan ook fossielen tevoorschijn. Na weer een stuk te hebben gereden laat de gids fossielen zien van de Nautilus en een andere zeeslak. Ook zijn er dinosaurusfossielen gevonden. Onderweg stoppen we voor mooie uitzichten en bij enkele planten, zoals een eetbare plant die het zout in de grond scheidt door het op zijn bladeren te brengen. Dit is dan tevens bescherming tegen de zon. Ook is er een plant die wanneer je hem fijnmaalt en een beetje water toevoegt als zeep kan worden gebruikt. Tenslotte stoppen we op de hoogste berg van de Makhtesh. Daar hebben we een prachtig uitzicht op de vallei.
Daarna relaxen we wat bij Silent Arrow en Raoul spreekt nog met gasten uit de Tsjechische republiek. Ook een jong stel dat ongeveer onze route volgt.

Woensdag 1 augustus 2018
We vertrekken weer vroeg en rijden naar Timna Park. Dat is een natuurpark waar onder andere een van de oudste kopermijnen ter wereld (5000 BCE) ligt. Waarschijnlijk werden deze kopermijnen door de Edomieten gebruikt. Het park is ongeveer 60 km2 groot. Er is een deels onverharde weg waar we met de huurauto kunnen rijden. We zien hier verschillende door de elementen gevormde stenen formaties, zoals een paddestoel en de Solomon's pillars. Bij de grote boog(arch) maken een stevige klim door het berggebied. Het is veel klim en klauterwerk en soms ook erg nauw. Ook bijzonder is dat de stenen en het zand verschillende kleuren heeft. Er zijn allerlei restanten gevonden van ovens en andere gebouwen om ijzer te smelten. Als laatste bezoeken we de tabernakel. Dit is een replika maar wel met dezelfde afmetingen zoals het volk van Israel had tijdens de 40 jaar durende tocht door de woestijn. Een jongedame geeft een hele duidelijke uitleg hoe dit werd gebruikt. Ze geeft uitleg over de vele dierenoffers, de hogepriester, de materialen die werden gebruikt (veel goud en zilver) en hoe de hogepriester 1x per jaar in heilige der heiligen kwam om daar een zoenoffer te brengen voor de zonden van het volk van Israel. Ze is ook Christen en ze vertelt uitvoerig (er zijn ook nog 2 Duitse jongemannen bij die daar geen bezwaar tegen hebben) hoe dit alles zich verhoudt tot Jezus en dat Hij het grootste offer heeft gebracht door Zelf aan het kruis te gaan. Hij heeft aan het kruis met zijn handen als het ware de zonden zo ver van ons verwijderd als de afstand tussen oost en west. Hij is nu de hogepriester en we kunnen nu via Hem tot God komen. Niet meer 1x per jaar maar elke dag. Het was een mooi getuigenis van haar.
Hierna zijn we doorgereden naar Neve Zohar. Dat ligt aan de Dode Zee. We verblijven in Desert Inn. Een 1-kamer appartement via Airbnb. Er is gelukkig een airco aanwezig, want het is hier nog een stuk warmer dan in Mitzpe Ramon. Na even gerust te hebben rijden we langs de kust naar Ein Bokek. Hier lopen we over de boulevard en zien enorme hotels en mooie badstranden. Het is hier heel luxe allemaal. We eten wat bij Taj Mahal (geen Indiaas restaurant). Dit is een soort tentencomplex waar we heerlijk hebben gegeten.