El Condor Pasa

Voor een beetje beeldvorming over Peru, hierbij een klein stukje geschiedenis.
Pre-Inca beschavingen verbouwden in 4.000 v.Chr. al pepers, pompoenen en katoen. Rond 2.500 v.Chr. werden hier al piramides gebouwd van wel 20 meter hoog.
De verschillende beschavingen werden door het Inca-rijk overwonnen. Het Inca-rijk was in de 16e eeuw op z’n grootst, bijna de volledige lengte van het Andes gebergte, vanaf het noordelijke deel van Colombia tot aan het noorden van Chili. Van oost naar west reikte hun gebied van de Pacifische kust naar hedendaags Peru en Bolivia en het noordwesten van Argentinië tot in de Peruaanse Amazone.
In 1532 werd het Inca-rijk veroverd door Spanje.
Na meerdere mislukte pogingen van de inheemse bevolking om zich te bevrijden lukte het de onafhankelijkheidsbeweging gestart door José de San Martín of Argentina en Simón Bolívar of Venezuela wel in 1821. Zij spraken toen de onafhankelijkheid van Peru uit. Deze mannen waren Creolen (pure afstammelingen van de Spanjaarden, geboren in Latijns-Amerika).
Sinds die tijd is er maar één president geweest met een inheemse achtergrond (Alejandro Toledo 2001-2006).

Dinsdag 10 september 2019
De rit met de nachtbus is goed gegaan. Het is zo goed als vol, dus best druk. We kunnen allebei redelijk geslapen. Pas in de vroege ochtend kunnen we naar buiten kijken. In het donker voelden we al dat we steeds hoger komen. Arequipa ligt op 2.325 meter hoogte. We komen netjes aan om 09:00 uur. Anne-Marie heeft weer een hostel in de buurt gevonden waar we in ca 6 minuten naartoe lopen met onze backpacks.

We zitten in Hostel Killayme. Een zeer vriendelijke vrouw wacht ons op en we worden overspoelt door een Spaanse waterval, haha. We kunnen gelukkig gelijk in onze kamer. Er is zelfs een televisie. Dat is absoluut niet standaard. Voor ons heeft dit toch weinig zin, want alles is in het Spaans (overgesproken). Na even te hebben gerust en opgefrist gaan we eerst alvast buskaartjes kopen voor de reis van morgen.

Er zijn heel veel verschillende busmaatschappijen en ze hebben niet allemaal dezelfde bestemmingen. Ook schijnt de kwaliteit uiteenlopend te zijn. Er zijn goede recensies van busmaatschappij Reyna. Die heeft twee balies. Een enkel voor pakketjes en de andere voor personen. Voor in totaal 34 Soles reizen we in 6 uur van Arequipa naar Cabanaconde. Klinkt als een goede deal!

Daarna gaan we naar het Plaza de Armas Arequipa. En ja hoor, daar zijn die Nederlanders weer. Leuk! Zij zijn ook met de nachtbus aangekomen en hebben net cavia gegeten. Dit viel hen niet tegen. Dit kan je trouwens niet overal eten, maar alleen in de wat duurdere restaurants. Voor hen een kleine tegenvaller, want in hun hostel is de komende paar uur geen water. Daar hadden wij gelukkig geen last van gehad. Wel is het standaard dat het ca 10 minuten duurt voordat het water warm is. Ze hebben wel een zwembad, maar ze hadden toch liever een warme douche gehad.

Er zijn verschillende verhalen over wie en hoe Arequipa is gesticht. Dit is er één: Arequipa schijnt door de vierde Inca koning, Mayta Cápac, te zijn gesticht. Hij reisde met zijn gevolg door de vallei en raakte erdoor betovert en zei: 'Ari, quipay'. Dat betekent vrij vertaald: ja, hier blijven we. De Spanjaarden hebben deze stad in 1540 opnieuw gesticht. De Spaanse invloeden zijn onmiskenbaar aanwezig. Het is eigenlijk of je op de Spaanse Plaza rondloopt. Op het Plaza staat het Monasterio de Santa Catalina. Op de achtergrond zie je 'El Misti'. Slechts een van de enorme vulkanen in de buurt. El Misti is maar liefst 5.825 meter hoog. Door deze vulkanen zijn er regelmatig aardbevingen. De laatste grote aardbeving was in 2001. Veel gebouwen zijn van wit vulkanisch gesteente gemaakt in barokke stijl. Dat is erg mooi.

Wij wandelen op het gemakje verder en opeens horen we een heel vrolijk deuntje. Het wordt steeds luider en het is het liedje 'diep in de zee' van de Kleine Zeemeermin. Ineens zien we waar het geluid vandaan komt. Er komt een grote vuilniswagen waar dit vrolijke deuntje vandaan komt. Je wordt er spontaan vrolijk van. Het zal ook vast een positieve uitwerking hebben op de vuilnismannen en -vrouwen.

Daarna komen we aan bij het Yanahuara uitzichtpunt. Dit was nog best even een klim omhoog. Hier is ook weer een plein en drinken we even wat. Voor de rest is hier niet zoveel te beleven, maar het is wel erg leuk om zo door de oude straatjes te lopen. Mensen in traditionele kleding verkopen hapjes en snoep. Mannen in nette pakken laten hun schoenen op straat poetsen. Ook wordt er veel speelgoed op straat verkocht.

Weer op Plaza de Armas zien we opeens allemaal mensen op het dak van een gebouw lopen. Van daaruit heb je mooi zicht op de Basílica Catedral de Arequipa en de stad. Het is niet duidelijk hoe je daar komt. Een vriendelijke jongeman ziet ons naar boven kijken en hij weet toevallig de weg. Er is een smalle doorgang met een trap naar boven waar je het totaal niet zou verwachten. We volgen hem maar en kijken wel waar we uitkomen. Na een paar trappen en een stalen wenteltrap komen we op het dak. Hier is een klein restaurant en bar waar we vriendelijk worden uitgenodigd om gelijk wat te drinken. Een mooi lokkertje, haha! Eerst maar even van het uitzicht genieten hier. Het is een verborgen pareltje. Wow! Wel even opletten, want er is geen reling. We besluiten om hier niets te nuttigen en lekker terug naar het hostel te gaan. De nachtbus heeft toch een aanslag gepleegd op onze nachtrust.

Woensdag 11 september 2019
's Ochtend ontbijten we lekker in de stad. Ook kopen we wat eten en drinken in de supermarkt. Die is hier supergroot met een enorm aanbod. Grappig is dat ze hier de groenten en fruit netjes stapelen, net als in Azië.

Het is op het busstation even zoeken. We moeten bij vertrekhal 2 zijn. Eenmaal daar aangekomen blijken er twee aankomst-/vertrekhallen te zijn. Staan we dus net in de verkeerde hal. Dus snel naar de andere vertrekhal die aan de overkant van de straat is. De tijd begint toch een beetje te dringen. We willen de bus absoluut niet missen. Maar ook daar is niet duidelijk aangegeven hoe of wat. We vinden vertrekhal 2 en na even zoeken ook waar we de bagage in kunnen checken. We zien de bus al staan. Oei, we mogen niet naar de bus. De portier wijst ergens naar. Aha, dan zien we ineens nog een hokje waar je nog belasting moet betalen van 1,50 Soles per persoon. Met het betaalbewijsje mogen we eindelijk de bus in. Gelukkig, we hebben het gered. De busreis is van Arequipa naar Cabanaconde en duurt 6 uur.

De reis brengt ons hoger en hoger. Op het hoogste punt rijden we op 4.800 meter hoogte! Het wordt steeds rotsachtiger en we rijden over smalle wegen waar de bus maar net op past. Dit is echt berggebied. Onderweg ging het zelfs sneeuwen en er ligt eeuwige sneeuw. Vanuit de bus kijken we recht naar beneden het ravijn in. Onderweg zien we schapen, paarden, alpaca' s, koeien en ezels. Ook zijn hier in het landschap gebouwde terrassen waar ze maïs, aardappelen, tarwe en quinoa verbouwen. O.a. aardappelen, maïs, tomaten, chili pepers en avocado's komen oorspronkelijk van Peru.

Dit is de Cañón del Colca. De op een na diepste vallei ter wereld en maar liefst twee keer zo diep als de Grand Canyon in de Verenigde Staten. De diepste ligt 200 kilometer ten noorden van Arequipa en is wel 3.500 meter diep.

We komen aan in Cabanaconda. Een dorpje op 3.290 meter hoogte. In dit gebied is de vallei het diepst. De tijd lijkt hier te zijn stilgestaan. Er worden ezels, paarden en kippen gewoon in het dorp gehouden. Ook zijn er veel honden die overal een beetje rondlopen op straat, maar ook in de huizen. De mensen geven ze te eten en water. Er spelen kinderen op straat zonder speelgoed of met kapot speelgoed (bv een loopauto zonder wielen). Er zijn hier twee volken de Cabanas en de Collagua. Het verschil zie je door de hoed. Bij de ene groep is die wit en rond en bij de andere groep donker met veel kleurrijke versiering. De meesten lopen nog in traditionele kleding, maar de jongere generatie een stuk minder. Op de markt eten we van een vrouw in traditionele kleding een soort ringen van beslag die ze vers bakt in olie. Erg lekker en met een beetje stroop eroverheen. Het idyllische beeld van het dorpje wordt eigenlijk alleen verstoord door de enorme bussen die hier toeristen komen brengen en halen.

In het restaurant eten we allebei een gerecht met Alpaca vlees. Het is een beetje taai, maar verder erg lekker gekruid en met veel groenten.

Donderdag 12 september 2019
Vandaag gaan we naar de Cruz del Condor. Daar woont een grote familie condors (condor komt uit het Queshua). Ze zijn het beste zichtbaar tussen 8 en 10 uur 's ochtends en wij staan er al om 7:30 uur. We zijn hier bijna alleen. Na een paar minuten zien we de condors al rondzweven. Eerst een paar jonge condors en later ook volwassenen. Die herken je aan de witte band om de nek. Volwassen condors hebben een spanwijdte van zo'n 3 meter. Het is imposant om deze grootse beesten van zo dichtbij te zien. Dit is hun natuurlijke habitat waar zij hun nesten bouwen en foerageren. Er zijn steile rotspartijen en een specifieke rots waar de condors goed zicht hebben op de vallei. Ondertussen wordt het steeds drukker en drukker met toeristen. Wij hebben gelukkig een mooie plek bemachtigd. Iedereen spreekt met gedempte stem, omdat je maar enkele meters verwijderd bent van de rots waar de condors zitten. Achter ons horen we opeens een paar Nederlanders met luide stem overal commentaar op geven. Fijn. Daarna begint zelfs iemand El Condor Pasa te draaien van Simon and Garfunkel. Voorbij is de rust. De condors lijken zich er gelukkig weinig van aan te trekken.

Hier in de omgeving doen ze opgravingen van de pre-Inca beschaving. Ook zijn hier mummies van kindoffers gevonden. Voor de Inca's waren de bergen en vulkanen hun goden. Zij straften de bevolking door lawines en vulkaanuitbarstingen. Kinderen werden aan de goden geofferd om hen tevreden te stellen. De meest bekende is misschien wel Juanita. Een 500 jaar oude mummie van een 12-14 jaar oud meisje. Zij is in 1995 gevonden in het ijs op de Nevado Ampato van 6.288 meter hoog.

Die middag gaan we naar de geiser van Pinchollo op 4.400 meter hoogte. Dit is een geiser die middenin een riviertje zit. Het water spuit meters omhoog uit de grond. Grote dampwolken maken het plaatje compleet. Zoals altijd in vulkanisch gebied ruikt het sterk naar zwavel. Om de zoveel tijd spuit er extra water uit de geiser en het is een kwestie van goed timen voor een goede foto, zonder zelf nat te worden.

De terugrit doen we per mountainbike. Het eerste stukje rijden we nog mee met de auto, maar daarna beginnen we de afdaling op onverhard terrein. Eerst even wennen voordat we een beetje vaart kunnen maken. Na een tijdje gaat het best lekker om zo hobbel de bobbel omlaag te gaan.

Daarna komen we op de geasfalteerde hoofdweg. Hier begint het "leuk" te worden, want we zullen toch ook wat moeten klimmen. Zo onervaren als we zijn en op deze grote hoogte lukt het ons om de klim te maken. Af en toe een afdeling, maar vooral klimmen. Bij de afdalingen is het goed opletten, want er lopen soms opeens een boel paarden of koeien op de weg. Met borden wordt vooraf goed aangegeven of er een scherpe bocht aankomt. Ook hier zijn er af en toe kruisjes langs de weg, dus heel goed oppassen!

Op het laatste stuk naar Cabanaconda is het enkel dalen en komen we opeens een enorm varken tegen op de weg. Die is duidelijk niet blij met deze vrolijke fietsers en komt luid grommend in volle snelheid op ons af! Snel een tandje bij en op onze laatste krachten komen we aan op het dorp. Hehe eindelijk rust, maar nee hoor wat nu. Nu rent er opeens een blaffende hond met ons mee. Gelukkig bijt hij niet. Het zal vast bedoeld zijn als een warm welkom terug voor deze hondenvrienden :-)

Om de dag af te sluiten drinken we coca thee. De mensen in het Andesgebied drinken dit dagelijks. Dat schijnt tegen hoogteziekte en maagpijn te werken en brengt de spijsvertering goed op gang. In deze thee zit o.a. vitamine A, ijzer en calcium. Het cocablad op zichzelf is niet gevaarlijk, maar er kan wel cocaïne van worden gemaakt. In cocablad is die concentratie dermate laag 1% dat het niet gevaarlijk is om als thee te drinken. Tot 1903 zat het gewoon in Coca Cola. Tegenwoordig zitten de bladen er nog steeds in, maar zijn ze zodanig behandeld dat ze geen cocaïne meer bevatten.

Cocabladeren staan op de VN-lijst van verboden middelen en volgens de Nederlandse Opiumwet is het een verboden middel. Zuid-Amerikaanse landen zijn overigens tegen het verbod, omdat zij dit respectloos vinden tegenover de inheemse cultuur waar het al millennia lang wordt gebruikt.