Bienvenido a Peru

Zaterdag 31 augustus 2019
We vliegen vanuit Amsterdam naar Parijs en na een korte tussenstop door naar Lima. Eind van de middag komen we aan in de hoofdstad van Peru. Er wonen bijna 10 miljoen mensen. Het is bewolkt en eigenlijk best fris. Met een vestje aan is het goed te doen. Pinnen op het vliegveld lukt niet. Voor het gebruik van een Uber heb je gelukkig geen contant geld nodig.

Een kwartiertje later worden we afgezet bij Hostel Pay Purix vlakbij het vliegveld. Bij de receptie kunnen ze uitstekend Engels, dus dat is wel makkelijk. We gaan op zoek naar een ATM. Op straat zien we veel hondenuitlaters en kleine autogarages. Een stukje verderop is een supermarkt, winkeltjes en veel leven op straat. Overal zie je mensen lopen en hoor je swingende muziek. Wat opvalt is dat de mensen hier gemiddeld een stuk kleiner zijn dan in Nederland. Lengte Raoul, maar de meesten zijn een heel stuk korter. De mensen hebben meestal een rond en donker gezicht of juist wat lichter en met een soort Inca neus. Op straat kom je met Engels alleen niet ver. Spaans met handen en voeten dus.

Op de markt hangt het vol met verse kip die in stukken wordt gehakt waar je bij staat. Er zijn ook diverse eettentjes waar ze allerlei hapjes verkopen en dus ook diezelfde kip à la KFC. Op de eerste dag doen we het nog even rustig aan en eten lekker in het hostel. Er staat een oud dametje in de simpele keuken die van wanten weet. Daar maakt ze heerlijk lomo saltado voor ons klaar. Heerlijk! Raoul drinkt er gelijk een lokaal biertje (Pilsen) bij.
Daarna lekker vroeg naar bed, want het was een lange reis.

Zondag 1 september 2019
Eerst lekker ontbijten. Het is een simpel ontbijt, met heel veel vers fruit. Dat gaat er wel in. Bij de receptie kunnen we een simkaartje kopen. 8gb voor 85 soles.

Vandaag gaan we door Lima wandelen. We beginnen op Plaza San Martin. Daar aangekomen worden we verrast door muziek en dans op straat. De mannen dragen maskers van zwarte apen en de vrouwen mooie kleurrijke jurken. Ze hebben allemaal een belletje dat ze laten horen bij het dansen. De muziek wordt verzorgd door verschillende brassbands. Het is een enorm lange stoet die door de stad trekt. We lopen een stuk met de stoet mee door de stad.

Het is zondag dus de meeste winkels zijn dicht. We gaan even naar binnen bij de Iglesia de la Merced uit 1541. Een echte Katholieke kathedraal waar een mis bezig is.

We lopen door naar Plaza de Armas. Een groot plein waar je goed de Spaanse invloeden kan zien bij de architectuur. Hier staat de kathedraal van Lima. De begeleiding van de dienst die bezig is wordt verzorgd door een klein combo van twee gitaristen, tevens zangers, een zangeres, iemand op een panfluit en een trommel. Het klinkt erg goed. Ze spelen en zingen met hart en ziel. Op het plein staan ook het Palacio Arzobispal met mooie authentieke houten balkons en het Palacio de Gobierno. Dat laatste fungeert als het presidentiële paleis.

We drinken bij het Museo del Pisco onze eerste pisco sour. Dat is een cocktail met pisco (sterke drank gedistilleerd uit druiven), limoensap, suiker en een laagje geklopt eiwit.
We lopen weer verder en komen langs ruïnes uit de tijd van de eerste kolonisten. Toegang is gratis. Hier zijn ook oude vazen en porselein opgegraven. In die tijd was er ook al een handelsroute over zee met de Filipijnen. Aan het eind van de wandelroute komen we aan in Chinatown. Niet dat er veel Chinezen rondlopen zoals in Chinatowns in andere landen, maar wel een paar restaurantjes en van die typische winkeltjes.

We rijden nu naar de kust en beginnen bij het Plaza centro América. Van daaruit lopen we naar de boulevard met mooi zicht op de Stille Oceaan. Er zijn hoge golven en veel surfers in het water. De echte kustlijn ligt onderaan steile kliffen. Het is een hele klim naar beneden. Er zijn hier geen zandstranden maar keien. Veel mensen die hier wandelen of fietsen.
Na een flinke wandeling komen we aan bij een soort Trefcenter waar we e.e.a. inslaan en ook eens het populaire Inca Cola proberen. Dat zie je hier veel. Best lekker, maar wel aan de zoete kant.

Terwijl we op een van de pleinen zitten komt er nog een man uit Bolivia bij ons zitten. Een muzikant. Hij vertelt dat hij hier eens speelde en dat dit niet mocht van de politie. Ze braken zijn trompet in tweëen. Die kon wel worden gemaakt, maar nu heeft hij geen geld meer. Of we hem even wat konden geven. Haha, zo kom je ze overal tegen hè. Het valt trouwens op dat je hier bijna geen bedelaars ziet. Maar heel af en toe. Wel zie je dat mensen snoep verkopen. Soms gewoon direct uit een snoepzak. Ook staan er veel mensen bij de stoplichten die de ruiten willen schoonmaken, eten verkopen of andere spulletjes verkopen. De mensen zijn hier allemaal erg vriendelijk. Jammer dat het lastig is om ze te verstaan.

In Parque Central de Miraflores zien we opeens een enorme groep mensen bij elkaar met harde muziek. Het blijkt een soort mini arena te zijn waar jong en oud gezellig bij elkaar zit en de ouderen aan het dansen zijn in het midden. Heel erg leuk om te zien.

Aan het eind van de dag eten we ceviche. Dat is een typisch Peruaans gerecht bestaande uit rauwe gemarineerde vis in citrus en chili, uitjes, zoete aardappel, witte tuinbonen en gepofte maïs. Het is heerlijk. Overigens zijn ze hier niet kinderachtig met de porties.

Maandag 2 september 2019
Foto's volgen later.

We zijn nu enkele dagen offline vanwege een jungletocht in Pacaya Samiria die morgen begint.

Groetjes,

Raoul en Anne-Marie